Ik heb al mijn hele volwassen leven een gruwelijke hekel aan papierwerk. Administratie die precies volgens andermans regeltjes ingevuld moet worden, overbodige zaken of overdreven betutteling. Ik blijk niet de enige te zijn. Veel van mijn cliënten noemen dit als een van de oorzaken van hun uitval. In het NRC van dit weekend werd beschreven hoe het Nederlands zorgstelsel werkt aan de hand van het verhaal van oom Cees. Eindeloze loketten, verwijzingen, onvermogen en regelzucht. Ik kan daar woest om worden. Dat doe ik niet.
Ik leer mijn cliënten namelijk hoe ze naar hun emoties kunnen kijken, dat je alleen zelf last hebt van dit soort negatieve emoties en een ander dat niet eens hoeft te merken, hoe ze onderscheid kunnen maken tussen zaken waar ze wel of niet iets aan kunnen doen en hoe ze kunnen loslaten, 'adem uit'.
Ook al valt dit onder de zaken waar ik waarschijnlijk niets aan kan doen en wat niets oplevert, adem uit, wil ik hier oproepen tot verandering.
Laten we elkaar niet bestoken met allerlei overbodige administratieve ballast en ons concentreren op waar het werkelijk om gaat. Heeft iemand hulp nodig? Ja, zorg dat die het krijgt. Graaf je niet onder in procedures, dompel je niet onder in wantrouwen, wentel je niet in je eigen belangrijkheid, maar help je medemens. Groningen, toeslagenaffaire, jeugdzorg, asielzoekers, milieu, Oekraïne, noem alle issues in de wereld maar op. Waar gaat het nu werkelijk om? Dat we er met elkaar iets moois van maken, in vrijheid, positief, nu en in de toekomst.
Algemene voorwaarden