Je bent goed zoals je bent. Je accepteert de situatie zoals die is. Je hebt vrede met het hier en nu, net zoals je bij mindfulness oefeningen hebt geleerd. En toch.
Je wilt jezelf verbeteren, je verder ontwikkelen, iets doen aan vervelende situaties.
Hoe rijmt dat met elkaar?
Onder onze dikke verdedigingsmuren zit nog steeds ons innerlijk kind dat onbevangen en puur de wereld in is gegaan. Daar is niets mis mee. Ook onze verdediging is niet verkeerd, die hadden we nodig. Waar het om gaat, is stapje voor stapje (of sneller) deze muren af te breken als ze niet langer nodig zijn, onze kwetsbaarheid te tonen, deze te delen met elkaar en onszelf te durven zijn. Feilbaar, angstig wellicht, maar met een goed hart.
Stapje voor stapje terug naar die puurheid, het vertrouwen in een ander, naar de eerlijke reactie van een baby. Onbedaarlijk lachen en ook vol overgave huilen in de wetenschap dat je getroost zult worden.
De wereld zien als een plek waar je doet wat je kan, te beginnen met je directe omgeving. Een aardig woord, het uitgaan van het goede in de ander. Je accepteert de wereld zoals die is en jezelf met al je talenten en nukken en gebruikt dit als je uitgangspositie. Hoe is het nu? Is dit oké of wil ik het liever anders? Wat kan ik doen?
Zenmeester Shunryu Suzuki zei het zo: 'Je bent volmaakt zoals je bent. En... er is nog ruimte voor verbetering.'
Algemene voorwaarden